آوازخدایان۴

آرامش قلبی انسان های واقعی پرشکوه ترازآشفتگی خاطرعاصیان است.

خدایان مانند ابرها سایه می افکنند و می بارند و ثمرشان افزونی نعمت در زمینهای مستعد است.

جاده حیات راههای ساده ولی گیج کننده ای دارد.

قاصدانِ وقت ، نامه عمر را به سرعت وباعشق و بی تاخیر به مقصد میرسانند،اما آدمی بر تخت روان خاک به غفلت تکیه زده و گمان می دارد که درآن تا ابد ساکن خواهد ماند.

در وجود دانایان تزلزل نیست،انسان واقعی آسمانی و زمینی است که به اعتدال زیست می کند، در مصائب صبور و در شادی ها متقی است.

انسان تنها زندگی می کند ودر طول راه حیات با همه بیگانه است ، حتی با دقایق عمر خویش. در این سفر بی بازگشت اندوه آرزوها طراوت چهره اش را شکسته و همواره در گرو گذشته و آینده خویش به سوئی مبهم قدم برمی دارد و نشانیهای گم کرده خود را که در جانش مخفی شده است از غیر می پرسد و عجب تر آنکه هنوز او را نیافته می میرد.

آنانکه ناداری خود را میدانند ثروت خواهند یافت و آنانکه میدانند گم کرده ئی دارند جستجو کرده و می یابند

نظرات 1 + ارسال نظر
هیچکی یکشنبه 18 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 10:21 ق.ظ http://maktoob11.blogfa.com

«آنچه‌ مقدّس‌ است‌، به‌ سگان‌ مدهید و نه‌مرواریدهای‌ خود را پیش‌ گرازان‌ اندازید، مبادا آنها را پایمال‌ کنند و برگشته‌، شما را بدرند.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد